Το βιβλίο «Το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου» του Γάλλου Gaston Leroux κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2015 από τις εκδόσεις Διόπτρα και τη μετάφραση ανέλαβε ο Βαγγέλης Γιαννίσης.
Πρόκειται για ένα κλασσικό αστυνομικό βιβλίο από τον συγγραφέα που μας χάρισε το «Το φάντασμα της όπερας». Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο. Σε αυτό παρουσιάζεται και ο δημοσιογράφος-ντετέκτιβ Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ, καθώς και η επόμενη ιστορία του, «Το άρωμα της γυναίκας με τα μαύρα» (Ναι, το εννοώ, το αναφέρει ΣΥΝΕΧΕΙΑ!).
 |
| Η φωτογραφία είναι από το instagram 😉 Αν έχετε instagram, μπορείτε τσεκάρετε τη σελίδα! |
Μέχρι στιγμής, από τις εκδόσεις Διόπτρα έχουν κυκλοφορήσει τα τρία προαναφερθέντα βιβλία. Το βιβλίο «Το φάντασμα της όπερας» κυκλοφορεί επίσης και από τις εκδόσεις Λιβάνη.
*Ο κόκκινος κύκλος με τον αριθμό είναι δική μου προσθήκη και δεν περιλαμβάνεται στα εξώφυλλα.
*Το «1+2+3» είναι κασετίνα που περιλαμβάνει τα τρία βιβλία (στα ελληνικά).
Περίληψη
Ο νεαρός δημοσιογράφος-ντετέκτιβ Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ (Joseph Rouletabille) καταφτάνει στο Γκλαντιέ με σκοπό να λύσει το μυστήριο του κίτρινου δωματίου. Δηλαδή να ανακαλύψει ποιος επιτέθηκε στη Ματίλντ Στάνγκερσον και κυρίως πώς δραπέτευσε από το δωμάτιο της, ενώ δεν υπήρχε κανένας απολύτως τρόπος διαφυγής. Την ιστορία αφηγείται ο βοηθός και φίλος του Ρουλεταμπίλ σε πρώτο πρόσωπο. |
| Η Περίληψη από τον οπισθόφυλλο του βιβλίου. |
Εντυπώσεις ⍟
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία κατηγορίας κλειδωμένου δωματίου, με καλή γραφή και μετάφραση. Ο πρωταγωνιστής, Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ, είναι ένας νέος δημοσιογράφος, ευφυής, παρατηρητικός και σίγουρος για τον εαυτό του, έτοιμος να λύσει το κάθε μυστήριο αποδεικνύοντας την ανωτερότητά του. Τον λάτρεψα. Λάτρεψα την αυτοπεποίθησή του και το ύφος του, καθώς και τη γαλλική αριστοκρατική κουλτούρα που απέπνεε όλο το βιβλίο! Δυστυχώς, μέχρι τώρα, έχουν μεταφραστεί μόνο δύο βιβλία με τον συγκεκριμένο ήρωα. Το τέλος είναι απολύτως λογικό, χωρίς να σου αφήνει κενά και απορίες, αλλά και χωρίς να σε κουράζει.
Το τέλος δεν το θεωρώ προβλέψιμο, όμως...
(Στο παρακάτω κείμενο ενδέχεται να υπάρχουν μικρά έως αμελητέα spoilers)
Ομολογώ, ότι είχα υποψιαστεί τι είχε γίνει, χωρίς να λέω ότι ήταν προβλέψιμο˙ ως είδος είναι από τα βιβλία που κάτι τέτοιο είναι δυνατό να συμβεί (τύπου Πουαρό φανταστείτε), δηλαδή ο ένοχος είναι κάποιος χαρακτήρας που έστω έχει αναφερθεί (είτε λίγο είτε πολύ συμμετέχει στην ιστορία). Πιο σίγουρο και για το πρόσωπο του δράστη, ήμουν για το πώς κατάφερνε να δραπετεύει. Όμως, το θεωρώ "τυχαίο". Εξάλλου, είναι κάτι απολύτως λογικό, μιας και ο ίδιος ο Ρουλεταμπίλ ακολουθεί τη λογική του. Από τη μεριά μας, για λίγες ώρες, γινόμαστε και εμείς ντετέκτιβ χρησιμοποιώντας τη δική μας λογική και ακολουθούμε την ιστορία μαζί του! 😊
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Εσείς είχατε υποψιαστεί τι συνέβη; Πώς σας φάνηκε το βιβλίο;
------------------------------------------------------------------------------
Τα λέμε στο επόμενο άρθρο! ❤💚❤
------------------------------------------------------
Παρόμοια άρθρα:
- Η μέθοδος 15/33 [Method 15/33] {2015}
- Α μπε μπα μπλομ (Eeny Meeny) [2014]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου